Openbaar getuigen tegen hem

Originele post: 1 december 2010

 

NOG 9 DAGEN TOT HET OPENBARE GETUIGENVERHOOR

Wat voelde ik mij goed nadat ik had gehoord dat de rechter al de verzoeken van de tegenpartij had afgewezen. Ik kon weer even rustig ademhalen. De heren zouden nog zeker tot ergens eind November in hechtenis blijven, wat betekend dat ik nog even kan genieten van mijn vrijheid, die ik na zoveel knokken verworven heb.

Maar het genieten ging snel over toen ik de oproep binnen kreeg van het hof, waarin zij mij meldden dat ik in een openbare zitting moest verschijnen voor een getuigenverklaring en kruisverhoor door de advocaten. Waardoor er direkt door mijn hoofd schiet, dat dan de publiekstribune ook weer vol zal zitten met familieleden, die allen op hun manier bij deze zaak betrokken zijn.

Dit is dus het geen waar ik al weer zes weken mee rondloop. Mijn advocaat en psycholoog hebben samen met de officier van justitie een verzoek ingediend bij de rechter tot het sluiten van de zitting, omdat tot op heden het niet voor is gekomen dat getuigen bij een zedenzaak openbaar moesten getuigen. Normaliter gebeurd dit altijd in een kamer met de rechter-commissaris en de advocaten van de tegenpartij.

Over negen dagen is de zitting. Ik heb nog geen idee wat me te wachten staat. Als het openbaar is zal ik publiekelijk vernederd en onderuit gehaald worden door de advocaten van de tegenpartij en moet ik onder druk van het toeziend oog van een ganse pooierfamilie mijn poot stijf houden.
Ik heb dan ook voorgenomen, dat wanneer dit het geval is. Ik netjes en eerbiedig tegen de rechter zal zeggen: Met alle eerbied voor uw hof, maar ik kan mijn verhaal niet doen zolang ik bekeken wordt door de mensen die mij dit hebben aangedaan.

Als ze dan vinden dat ik het hof beledig, moeten ze me maar vastzetten. Ik heb angst voor die mensen en ben niet in staat mijn mond ook maar open te krijgen in de wetenschap dat zij me voor ieder woord zullen proberen te vinden, met alle gevolgen van dien.

Ondertussen zit ik in spanning en heb ik mij teruggetrokken met mijn dochter. Kan niemand om me heen hebben en wil alleen maar alleen zijn. Weet soms niet meer wat ik moet doen, om bij justitie duidelijk te krijgen hoe bang ik ben. En wat dat met mijn leven doet!

In spanning en onzekerheid, wacht ik maar weer af… Wie zit er nu gevangen, hij in de gevangenis, met zijn tv’tje en zijn recreatie, waarbij hij, hem kennende heerlijk zit te fitnessen en iedereen uit te lachen omdat hij nu niet hoeft te werken en toch weer alles betaald krijgt.. Of ik..
Iedere ochtend word ik wakker en moet ik eerst mijn maag ledigen op het toilet. De zenuwen gieren 24 uur per dag door mijn keel en slapen doe ik ook nog maar vier uur per nacht.
Ik kan niet meer! En wil alleen maar dat dit allemaal snel over is.

Dat is wat justitie met je doet. Dit is wat ik nu uit eigen ervaring kan zeggen. Ik was heel zeker van mijn zaak, maar door alle vormfouten die er al gemaakt zijn, waardoor de gebroeders bijna vrij waren gekomen en nu weer die openbare getuigenis, alsof mijn verhaal helemaal niets voorsteld, voel ik me nu weer net zo klein en vernederd als ik me in al die 8 jaren heb gevoeld.

 

Vorige post / Volgende Post