wat de zaak teweeg brengt

originele post 24 november 2010

Nu de rechtzaak inhoudelijk behandeld wordt, begint duidelijk te worden wat ik met mijn aangifte te weeg heb gebracht. Het blijkt toch wel een eye-opener te zijn voor meerdere mensen in de omgeving van de mensen waar ik aangifte tegen heb gedaan. Niet zozeer de dames die nog bij hun “loverboys”zijn, maar wel hun omgeving reageert op de alarmsignalen die ik met mijn aangifte heb verzonden.

Maar tegelijkertijd heeft het bij mij ook enorm veel te weeg gebracht. Ik heb details gehoord van mensen die voorheen niet durfden te vragen, omdat ze niet voor de volle honderd procent de vinger er op kunnen leggen wat er precies gaande was in de familie waar ik aangifte tegen heb gedaan. En omdat gedwongen prostitutie en loverboys hier in Nederland volgens de meeste mensen gezien wordt als iets wat alleen buitenlandse vrouwen in Nederland aangaat, hebben ze al tijden hun voorgevoelens en vermoedens weggedrukt en geprobeerd te negeren. Mijn aangifte heeft hun vermoedens bevestigd merk ik. En heeft veel mensen aan het denken gezet. En de moed gegeven contact met me op te nemen. Het zij via de politie. Het zij via mijn hyves-profiel.

Een meisje van nu in de twintig, emailde me en sprak haar respect uit voor de moed die ik had om deze mensen aan te geven. Dit meisje vertelde mij details uit de tijd bij mijn ex, waar ik zelf nog niet eens weet van had en waar ik behoorlijk geschokt van was.

Een tijdje later belde een vriendin mij, en vroeg of ze me voor een moeder van een meisje wat nog in de familie zit, wat zaken kon vragen. Ook dit meisje ken ik van verhalen, maar weet jammer genoeg niet zoveel van haar. En kon dan ook geen antwoorden geven op de vragen van die moeder! Dat voelde verschrikkelijk. Ik zou zo graag antwoorden dat het allemaal goed zat, dat ze zich geen zorgen over haar dochter en haar kleinkind hoeft te maken. Maar dat kan ik niet zeggen! Ik weet waar toe ze in staat zijn en kan een lijst van minimaal 10 vrouwennamen opnoemen, van vrouwen die waarvan ze hun hele leven hebben verwoest. Heel erg is dat, om zulke dingen te moeten zeggen en te weten dat ik een moeder alleen maar meer alert maak en haar niet kan geruststellen!

De afgelopen twee weken hebben er weer twee mensen contact met me opgenomen. Een van die mensen was een moeder van een meisje wat er ook nog midden in zit.De details die ik hoor klinken als zeer alarmerend, maar omdat het meisje sinds een jaar volwassen is, kan niets of niemand haar tegenhouden met hem om te gaan. Hartverscheurend om te horen, dat ondanks dat de gebroeders vast zitten er nog steeds geld van jonge meiden wordt afgenomen (niet alleen door prostitutie) om deze jongens in de gevangenis te ondersteunen.

Schokkend om al die details te moeten horen, details waar ik eigenlijk niet eens van af wist toen ik mijn aangifte ging doen. Tegelijkertijd geeft het me wel de moed om af te maken waar ik aan begonnen ben. Ik doe het echt niet alleen voor mezelf! Ik doe het voor al die meiden, die – ookal denken ze nu misschien dat ze die jongens wel kunnen veranderen- straks zichzelf net als mij in de spiegel aankijken en denken: Zonder hen is mijn leven tien keer beter! Want deze meiden beseffen wel, maar durven nog niet toe te geven dat ze beter af zijn zonder deze gasten! Het is veiliger in de situatie waarin ze nu zitten. Ze kennen hem en weten wat er van hun verwacht wordt. Na zo lang onder druk te hebben gestaan, is de grote onzekerheid van het voor jezelf kiezen, een onveiliger idee, dan blijven in het onveilige hol, waar je, zolang je maar doet wat er van je verwacht wordt, in elk geval geen klappen krijgt, niet wordt afgemaakt en je familie met rust wordt gelaten!

En vandaar ook deze blog, als persoonlijke noot naar deze dames (mochten jullie dit lezen)
Meiden ik weet dat jullie me haten, om het feit dat ik jullie publiekelijk ten schande zet. Maar het is geen schande, om toe te geven dat mensen je misbruiken en je ongelukkig maken, al zoveel jaren!
Ook voor jullie is er een leven weggelegd, waarvan ik sinds een paar jaar mag proeven! Ik weet dan nog wel niet hoe ik er mee moet omgaan, met al die vrijheid, maar van het beetje dat ik mezelf toelaat, geniet ik met volle teugen! Ik doe wat ik wil, ik draag wat ik wil, ik zeg wat ik wil, ik denk wat ik wil en echt dat voelt zo goed! Jullie zijn nog jong! Doe wat je doet! Maar doe het in godsnaam voor jezelf! Ook jullie zijn dat waard!

Vorige post / Volgende Post