Slachtoffers uitbuiting verdienen betere bescherming

Over seksuele uitbuiting is inmiddels al heel wat meer bekend dan in de tijd dat ik gedwongen werd tot prostitutie. Het fenomeen criminele uitbuiting is daarentegen een onderwerp wat nu pas in de schijnwerpers komt te staan.Criminele uitbuiting is het aanzetten tot criminele activiteiten, waarbij de uitbuiter zijn slachtoffer onder dwang, met geweld of dreiging met geweld aanzet tot het plegen van criminele activiteiten.

Mijn blog vandaag schrijf ik naar aanleiding van een artikel van de Nos: Jongeren die door uitbuiters geronseld worden verdienen betere bescherming. 

De pooierfamilie waar ik in vastzat waren niet alleen pooier over dames die zij voor hun persoonlijke gewin lieten werken als gedwongen prostituee. Maar dwongen ook jongens om drugs voor hen te dealen. De pooiers in kwestie zochten hun slachtoffers heel geraffineerd uit. De jongens die zij uitzochten om drugs voor hen te dealen, waren vaak jongens die net buiten de boot vielen, niet zo goed voor zichzelf op konden komen, of gepest werden in zekere zin. Verder kwamen de jongens vaak uit een niet stabiele gezinssituatie en hadden de jongens niet veel geld te besteden. En meestal waren deze jongens minderjarig. Dit laatste was met een reden. Minderjarigen worden  gestraft via het jeugdrecht, waardoor de jongens weer sneller buiten waren na een veroordeling, en konden dan sneller weer ingezet worden als gebruiksvoorwerp. In de pooierfamilie waar ik vast zat werden zelfs minderjarige familieleden ingezet om drugs te dealen, zonder dat deze jongens zelf wat overhielden aan het drugsdealen.

Onder grote druk, met dreigen met geweld maar ook met chantagemiddelen werden deze jongens ingezet en tegen hun wil aangezet tot criminele activiteiten. Extra lucratief, want deze jongere broers waren zeer loyaal aan hun familie en zouden nog minder snel “snitchen” dan buitenstaanders. Deden ze dit wel werden ze achterin de auto gegooid bij oom of neef en flink afgetuigd op een afgelegen plek.

De wetten in Nederland zijn best krom in deze. Slachtoffers van uitbuiting moeten zelf aangeven dat de dader ze uitbuit, anders worden deze slachtoffers zelf keihard aangepakt. Ook dit heb ik ervaren.

Ikzelf koos voor aangifte nadat politie mij benaderde in hun grootschalige onderzoek naar de pooierfamilie waar ik in vastzat. Ik was er al uit, woonde ondergedoken en kon vrijuit praten. Hij werd veroordeeld op grond van bewijsmateriaal, getuigenverklaringen en mijn eigen verklaring.

Een broer van mijn pooier werd opgepakt. Een jaar vastgezet. In eerste instantie in eerste aanleg veroordeeld tot gevangenisstraf op basis van bewijsmateriaal en onder andere mijn getuigenverklaring en een getuigenverklaring van zijn eigen zus, dat hij zijn toenmalige slachtoffer dwong tot prostitutie. Maar omdat zij nog bij hem in huis woonde en doodsbang was voor hem en de rest van zijn pooier broers niet kon verklaren dat hij haar dwong. Heeft ze onder eed onder toeziend oog van de nog vrij loslopende pooierbroers en neven, verklaard dat ze het allemaal vrijwillig voor hem deed. Vrijwillig met gebroken arm bleef werken achter het raam, zonder hulp te gaan halen in het ziekenhuis. Vrijwillig in het vaderland van haar pooier haar toen 25 weken zwangerschap liet aborteren. Vrijwillig bij hem en zijn nicht, waarmee hij getrouwd was en kinderen had, in huis woonde en zich liet afronselen met elektriciteitssnoeren. Doordat zij niet durfde te snitchen uit doodsangst voor de gevolgen die dat voor haar zou hebben, verklaarde ze in de rechtbank dat zij dit allemaal vrijwillig deed en werd hij in Hoger Beroep vrijgesproken en kreeg zelfs € 200.000,- euro schadevergoeding omdat hij een jaar onterecht zou hebben vast gezeten.

Ongelooflijk vond ik het. De kortzichtigheid van de rechters in deze was ongekend. Vervolgens kreeg zij een aanslag van de belastingdienst voor belastingontduiking voor het geld wat hij haar allemaal had afgenomen op de koop toe.

Een andere vrouw van één van de broers van mijn pooier verklaarde ook in de rechtbank vrijwillig te werken omdat ze nog onder het yuk van haar mensenhandelaar zat. Hij werd alleen veroordeeld voor verboden wapenbezit. Nota bene het wapen waarmee hij haar had afgetuigd in haar werkkamer en waar ik en nog weer een ander slachtoffer uit deze familie in getuigenverklaringen hadden verklaard dat hij haar met de kolf van dit wapen meerdere keren had afgetuigd in haar werkkamer. Toen ze eenmaal de moed had gevonden om te vluchten en alsnog aangifte wilde doen, werd haar medegedeeld dat ze meineed had gepleegd in de rechtbank, die keer dat ze noodgedwongen had getuigd vrijwillig te werken en werd haar aangifte op grond daarvan niet aangenomen.

Bovenstaande verhalen geven aan hoe belangrijk het is om slachtoffers veiligheid te bieden om hun verhaal te kunnen doen. En geeft ook aan hoe weinig bewustzijn er is voor hoe slachtofferschap uitbuiting in elkaar steekt.

Dat Conny Rijken, nationaal rapporteur mensenhandel, daar nu verandering in probeert te brengen vind ik logisch en hoognodig.

Slachtoffers uitbuiting moeten beschermd worden tegen de bureaucratie waarmee ze benaderd worden. Zaken die je onder dwang moet uitvoeren, waaronder meineed plegen, omdat je geen andere keus hebt, zouden niet tegen moeten werken in het proces om uitbuiters veroordeeld te krijgen. Slachtoffers van uitbuiting moeten beter beschermd worden, beter begrepen moeten worden en beter begeleid worden. 

Zaken die je onder dwang doet, zouden nooit aangerekend mogen worden, is mijn persoonlijke mening. 

Nu worden ze afgestrafd voor het feit dat ze bang zijn voor de gevolgen van hun “snitchen”. Terwijl inmiddels wel duidelijk is dat de represailles waar ze bang voor zijn, absoluut reeel zijn.

Over 2 weken zal de overheid over dit onderwerp discussieren. En ik hoop van harte dat ze de wetten gaan aanpassen om slachtoffers van uitbuiting beter te kunnen beschermen.