Open brief aan mijn mensenhandelaar

Aan de verwekker van mijn dochter Kaouthar, Achttien jaar. Achttien lange en zware jaren heb ik op dit moment gewacht. Achttien jaar geleden gaf ik het leven aan een prachtige dochter. Als het aan jou en je broers had gelegen had ze nooit het levenslicht gezien. Maar je was niet sterk genoeg om me te dwingen tot die tweede abortus. Me vermoorden durfde je niet. En daarmee Mo, gaf je mij het mooiste wat me ooit in mijn leven kon geven. Een prachtige dochter. Geboren op bevrijdingsdag was ze mijn ticket naar mijn vrijheid. Als je ondergedoken leven en in je eentje de zorg dragen voor een meervoudige gehandicapte dochter althans vrijheid kunt noemen. 

Poe zwaar, zeggen mensen vaak als ik aangeef de zorg voor een meervoudig gehandicapte dochter in mijn eentje te dragen, maar ondanks dat het megazwaar was, was het het mooiste in mijn leven ooit. Zij gaf me de kracht om jou te ontvluchten. Om je in je eigen sop gaar te laten koken bii die familie van je waar je voor koos, ondanks dat zij je in je leven alleen maar vernederd hebben en je beschimpt hebben om wie je was. Die halfbroer met een moeder in Marokko die hij al jaren niet had gezien, en door een vrouw te dwingen tot prostitutie dan eens per jaar kon bezoeken. Niet dat die broers van je ook maar een haar beter waren, want buiten het dwingen van jongens om drugs te dealen en hun geld af te staan, "vrienden" uit te buiten in fabriekswerk om hun auto te kopen, meiden te dwingen in de prostitutie te werken en mensen af te persen en dreigen met grof geweld om hun geld af te staan, hebben ze geen van allen echt wat bereikt in het leven. Op die aftandse neppizzeria in Woudenberg na dan, alwaar ze zelfs hun eigen broers uitbuitten om hun geld te verdienen. Nee veel beter dan jij waren ze niet. Maar jij koos toch. 

Ja ik weet het, je koos alleen voor dat zooitje om je moedertje te beschermen, want die linkmiegels die jij broers noemt, zouden zelfs je moeder nog onder druk zetten als jij niet naar hun pijpen zou dansen. Ik weet het, je voelde je gedwongen om voor hen te kiezen. Althans dat was wat je mij op de mouw probeerde te spelden voor ik besloot aangifte te doen van wat jij en je broers mij en andere vrouwen aandeden. In je verklaringen aan de politie draaide je alles om. Pissig als je was dat ik je met je kloten voor het blok gooide voor de rechtbank, praatte je jezelf en je broertjes goed en probeerde je mij de onbetrouwbare partij te laten lijken. Helaas mislukte dat door brieven in een schriftje aan je dochter. Een dagboek waarin je een volledige bekentenis aflegde aan je pasgeboren dochter. Een schriftje wat je volkalkte toen je vastzat op de afpersing van nota bene je beste vriend, die je volgens krantenartikelen met een pistool had gedreigd de Rabobank binnen te gaan om geld voor je van de bank te halen. Want ja voor jezelf zorgen dat kon je niet. En ik was gevlucht naar een blijfvanmijnlijfhuis dus mij paaien om meer geld voor jou te verdienen ging ook al niet. 

In dat schriftje schreef je aan je dochter dat je haar moeder dingen had aangedaan die je nooit had mogen doen. Ik kreeg ze onder mijn neus tijdens de aangifte en was oprecht ontroerd. Ergens was je je heel bewust dat er op deze aardkloot een dochter van jou rondliep. En dat zij nooit zou gaan begrijpen waarom je mij zoveel pijn had gedaan. Jammer voor je dat dit schriftje een van de bewijsstukken werd waarmee jij je eigen vonnis tekende. 

Het is alweer achttien jaar geleden. Je dochter werd geboren op bevrijdingsdag. Little did I know that deze datum zo symbool zou staan voor mijn vrijheid. Jij koos haar naam. Kaouthar - de naam van de rivier in het hemelse paradijs- Een prachtnaam. Een naam waarvan ik iedereen de betekenis van vertel vol trots. Want wist jij veel dat dat meisje mijn rivier in mijn hemelse paradijs zou zijn. Een paradijs van ware onvoorwaardelijke liefde, van vrijheid en van een band zo hecht dat jij je daar geen voorstelling van kan maken. 

Achttien jaar alweer. Weet je dat jouw dochter leeft zonder wetenschap van wat het woord vader echt betekent? Ze begrijpt niet hoe het werkt tussen een mama en een papa en hoe kindjes ontstaan. Ik heb haar dus nooit over jou hoeven te vertellen. Zoals jouw Allah het heeft gewild. Daar ben ik echt van overtuigd. 

Herinner je je nog die droom die jij had tijdens mijn zwangerschap. Je was onder de indruk van die droom. Je zag een meisje met bolle wangen, rond gezicht en halflang bruin haar. Ik herinner me het nog als gisteren. Ookal is het al achttien jaar geleden. Je kon haar in je droom alleen op de rug kijken en wat je ook deed ze wilde niet omdraaien. Heb je goed naar Kaouthar gekeken beste Mo? 

Een meisje met halflang bruin haar en bolle wangen en rond gezicht. Precies als in jouw droom destijds. En een pijnlijk detail voor jou, je kunt haar niet in haar ogen kijken. Want ze heeft totaal geen weet van jou. Ze zal zich nooit naar jou omdraaien. Precies zoals je droomde.

Heel soms vraag ik me af of je nog wel eens aan jouw dochter denkt. Want geloof me dat ze jouw dochter is, daar kan ik niet omheen. Ze heeft dezelfde spleet tussen haar voortanden als jij, en de ronde neus van je volle broertje. Ze draagt ook jouw wenkbrauwen. En heeft het figuur van jouw zus, die nog bij jouw moeder woont. Niet te missen. Soms vraag ik me af of je trots op haar zou zijn als je wel nog in haar leven was geweest? Je was immers zo bang dat ze gehandicapt zou zijn, omdat je broers haar dan zouden treiteren tot op het bot. En jij er, niets aan zou kunnen doen omdat je geboren bent zonder enige ruggengraat. Ze is uitgegroeid tot een echte strijder, zoveel doorzettingsvermogen heeft ze niet van jou. Haar wil om te leven en om ondanks tegenslagen toch iedere keer weer overeind te krabbelen en het nog een keer te proberen. Nee die heeft ze niet van jou. Jij gaf liever op. Jij gaf haar liever op. 

Op 5 mei wordt ze achttien. Achttien. Kun je het je voorstellen. Jij, oude lul, hebt een dochter van achttien. En weet je wat dat betekent? Dat we eindelijk verlost zijn van jou. Je kunt haar niet meer ontvoeren, zoals je me hebt gedreigd. Je kunt haar niet meer te na komen zoals je mij hebt gedreigd. Je kunt niets meer aanvechten om bezoekregeling te krijgen. Je kunt helemaal niets meer dan levenslang in de wetenschap leven dat je een dochter hebt. Een dochter die jou nooit aan zal kijken en als ze je tegen zou komen op straat niet zal herkennen of überhaupt weet hebben van jouw bestaan. Ik weet zeker, dat het precies zo is als Allah het wil. 

De afgelopen achttien jaar waren niet makkelijk, maar makkelijker dan de acht jaar dat ik mijn leven moest opgeven voor jou, Mo. 

En met deze open brief wil ik je bedanken dat je mij het mooiste hebt gegeven in mijn leven wat ik me heb kunnen wensen. Ware liefde. Onvoorwaardelijke liefde. Iets wat jij helaas nooit zult kennen. Allah oe akbar. Allah is groot.